اندیوور برای آخرین بار

«اندیوور» آماده پرتاب است

مدیران آژانس فضانوردی ناسا، پس از اتمام عملیات بازبینی دو روزه آمادگی برای پرواز اعلام کردند که شاتل فضایی «اندیوور» برای پرواز در تاریخ تعیین شده آماده است.

 

به گزارش سرویس «فن‌آوری» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پرتاب «اندیوور» در ماموریت STS-118 به طور رسمی برای 7 آگوست (16 مرداد) سال جاری و در زمان 7 و 2 دقیقه بعد از ظهر به وقت شرق آمریکا برنامه‌ریزی شده است.

مدیران ناسا این عملیات بازبینی را برای هر یک از ماموریت‌های شاتل‌های فضایی از دو هفته قبل پرواز انجام می‌دهند.

در این عملیات بازبینی دانشمندان ناسا تمام فعالیت‌ها و اجزا و عناصری را که لازم است با صحت و موفقیت در طول ماموریت‌های فضایی کار خود را انجام دهند، ارزیابی و کنترل می‌کنند.

ماموریت STS-118 دومین ماموریت پرواز آژانس فضانوردی آمریکا (ناسا)، در سال 2007 خواهد بود. برای «اندیوور» نیز این اولین پرواز در طول تقریبا پنج سال است.

این شاتل آخرین بار در نوامبر سال 2002 روی سکوی پرتاب قرار گرفت.

پوشش ها از میگو

پوشش‌های حاصل از پوست میگو برای ترمیم جراحات در فضا

استفاده می‌شوند

دانشمندان آژانس فضانوردی آمریکا (ناسا) نوعی بیوپلیمر (پلاستیک زیستی ) جدید را که از پوست میگو ساخته شده و برای التیام جراحات سربازان قابل استفاده است، برای آزمایش با شاتل فضایی اندیوور به فضا می‌فرستد.

به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ارتش آمریکا نیروهای خود را در مناطق جنگی به این ماده جدید تجهیز می‌کند. این باند بیوپلیمری موسوم به «کیتوسان لادن» می‌تواند سرعت لخته شدن خون را در زخم‌های تازه افزایش دهد و همچنین از بروز عفونت‌های باکتریایی در محل زخم جلوگیری کند.

«کیتوسان» شکل محلول در آب کیتین است و چیتین یک بیوپلیمر طبیعی با زنجیره‌ای طویل و ماده اصلی در اسکلت بندی خارجی نیمه شفاف حشرات و خرچنگ‌های دراز و در دیواره سلولی قارچ است.

برخی محققان معتقدند کیتین طبیعی در پوست خارجی سخت پوستان از آنها در برابر عفونت‌های باکتریایی محافظت می‌کند چرا که این جانداران فاقد سیستم ایمنی معمولی هستند.

هم اکنون دانشمندان آژانس فضانوردی آمریکا (ناسا) درصددند که تاثیر و کارایی این ماده را در فضا در مقایسه با زمین بررسی کنند.

کهکشان و راه پیمایی

پیمایش در راه کهکشان

 

آسمان تابستان میزبان اجرام زیبایی از اعماق آسمان است. در میان این اجرام اجرامی که در مسیر بازوی راه شیری در آسمان قرار دارند از زیبایی خاصی برخوردارند. در این مقاله به بررسی رصد این اجرام خواهیم پرداخت.

 

این شبها پس از تاریک شدن آسمان می توانید، ابر مه آلود پرشکوهی را درآسمان ببینید، که از جنوب به شمال آسمان گسترده شده است.
طلوع راه شیری یا راه کاهکشان مدتی پس از غروب خورشید، از قدیم پیام آور شروع تابستان بوده است. راه کاهکشان که در واقع یکی از بازوهای کهکشان راه شیری به شمار می رود، در آسمانی تاریک همچون نوار مه آلود و ماتی به نظر می رسد، در حالی که اگر با یک دوربین کوچک به این نوار نگاه کنید، از دیدن ستاره های بی شمار که در وافع این نوار را به همراه سحابی ها تشکیل داده اند، شگفت زده می شوید.
راه شیری تابستان، از میان صورفلکی مشهور تابستانی می گذرد که هر کدام از این مجموعه ها اجرامی را از راه کاهکشان وام گرفته اند.

گشت و گذار در آسمان تابستان را از جنوب و محدوده عقرب و قوس شروع می کنیم. در جنوبی ترین بخش ار قلمرو عقرب، و جنوب ستاره تتا

صورت فلکی عقرب

عقرب (از قدر ۱.۸) ، خوشه کروی بسیار فشرده NGC ۶۳۸۸ خودنمایی می کند؛ تفکیک ستاره های آن با دوربین دوچشمی بسیار مشکل است، ولی با تلسکوپی متوسط می توانید ستاره های بیرونی خوشه را به صورت کم نور ببینید. در ۵ درجه ای شرق این خوشه، دو ستاره حدوداً هم قدر از قدر ۵ دیده میشوند، که اگر هر یک از این ستاره ها را در میدان دید داشته باشید می توانید، خوشه های کروی همدمشان را ببینید؛ دو خوشه به نامهای NGC ۶۴۹۶ که در نزدیکی مبدا حرکتتان قرار دارد و کم نور و کوچک است (از قدر ۸.۵) و خوشه دیگری با نام NGC ۶۵۴۱ که به وضوح در جنوب همدم ستاره ایش از قدر ۶.۲ می درخشد.
زتا عقرب، یکی از ستاره های بسیار جذاب این صورت فلکی است، اگر به این ستاره خیره شوید، می توانید ابر بزرگی را در اطرافش تشخیص دهید، که با کوچک ترین وسیله رصدی به صورت خوشه ای بسیار زیبا دیده میشود، خوشه باز NGC ۶۲۳۱ که با قطر ظاهری ۲.۵ درجه از قدر ۲ می درخشد. اگر دقت کنید در این محدوده خوشه های ستاره ای کم نوری را نیز می توانید رصد کنید. اگر در منظریاب تلسکوپ دقت کنید در ۵ درجه ای غرب این خوشه می توانید، خوشه باز NGC ۶۱۲۴ را ببینید، که با چشم غیر مسلح به صورت مجموعه ای درخشان از ستاره هایی ریز دیده می شود. در صورتی که از علاقه‌مندان به عکاسی نجومی هستید،‌ سحابی نشری IC ۴۶۲۸ در ۵/۱ درجه‌ای شمال NGC ۶۲۳۱ هدف مناسبی برای عکاسی با نور‌دهی بالاست.
نیش عقرب با دو ستاره آپسیلون و لاندا عقرب شناخته میشود. در آسمانی تاریک در غرب این دو ستاره، دو ابر مه آلود کوچک دیده می شوند، که می توان به آنها لقب زیباترین خوشه های باز آسمان را داد، خوشه های باز M۷ و M۶ که به ترتیب از قدر ۳ و ۵ دیده می شوند. ساختار رشته ای M۷ بسیار جذاب است و شباهت زیادی به M۳۴ در برساوش دارد. در ۲ درجه ای جنوب M۷ ، ستاره G عقرب به رنگ نارنجی می درخشد، اگر دقت کنید، درست چسبیده به این ستاره ، میتوانید خوشه کروی ماتی را ببینید، که در بزرگنمایی بالا ، در ۳ دقیقه قوسی این ستاره دیده می شود. مرکز فشرده و ستاره مانند NGC ۶۴۴۱ در کنار G عقرب به زیبایی می درخشد.

مار‌افسای-عقرب-قوس-عقاب

به سراغ دل تپنده عقرب می‌رویم. ستاره ای سرخ رنگ که از قدر ۱ در زمینه راه شیری می درخشد. اگر با یک دوربین کوچک به این ستاره نگاه کنید، بی شک متوجه توپ مه آلودی در ۱ درجه ای جنوب غربی آن می شوید، خوشه کروی M۴ که بااندازه ظاهری ۱۸ دقیقه قوسی به زیبایی دیده می شود. سر عقرب میزبان خوشه کروی M۸۰ نیز است، که یافتنش کمی مشکل است ولی اگر با پرش ستاره ای مناسب به سوی این جرم بروید، قطعاً با این جرم دیدار خواهید کرد. ستاره سیگما را که در سمت غربی قلب العقرب قرار دارد را در میدان دید، داشته باشید، در شمال آن ستاره ای از قدر ۴.۵ دیده می شود. اگر دقت کنید در شمال این ستاره، ستاره هایی تقریباً هم قدر ( از قدر ۷) تشکیل مثلث کوچکی را داده اند، که راس غربی آن راهنمایی مناسب برای M۸۰ است. اگر این ستاره را در میدان دید قرار دهید، می توانید خوشه زرد رنگ M۸۰ را در غرب آن ببینید.
در ادامه گشتمان وارد قملرو صورت فلکی حوّا یا مارافسای می شویم، ولی برای رصد اجرام این صورت فلکی دوباره به طرف آلفا عقرب برمی گردیم! اگر از این ستاره خطی فرضی به شرق بکشیم، اول از همه M۱۹ این خط را در ۷ درجه ستاره قطع می کند. خوشه ای کروی که با مرکز فشرده اش از قدر ۶.۸ دیده می شود. اگر از این خوشه ۳.۵ درجه به سمت جنوب بیاییم، میتوانیم دوقلوی M۱۹ را با نام M۶۲ از قدر ۶.۵ ببینیم. با تلسکوپی کوچک ستاره های بیرونی این خوشه نامتقارن را می توانید ببینید.
در ۳ درجه ای جنوب شرقی اتا مارافسای می توانید خوشه کروی زیبای M۹ را بیبنید.
این ناحیه از آسمان خاستگاه خوشه های کروی جالبی است، که می توانید با تلسکوپی متوسط ببینید.
در ادامه به دیدار اجرام قوس می رویم، که نورانی ترین و پهن ترین قسمت راه شیری به نظر می رسد، که اگر از زمین به سمت این صورت فلکی خطی بکشیم، به سیاهچاله مرکزی کهکشانمان می رسیم!
پیمایش را از جنوب قوس ادامه می دهیم، اگر از اپسیلون قوس ۲ درجه ای به شمال حرکت کنیم، دو ستاره از قدر حدود ۵ دیده می شوند. که اگر

صورت فلکی قوس

۰.۵ درجه از میان این دو به شمال حرکت کنید، M۶۹ را میبینید، که با تلسکوپ ستاره های بیرونی اش تفکیک می شوند. اگر از این خوشه کروی حدود ۲.۵ درجه به شرق بیایید، متوجه خوشه کروی کم نور M۷۰ می شوید.
در ادامه از قوری قوس کمک می گیریم، جنوبی ترین ستاره این چهار ضلعی که از قدر حدود ۲.۵ می درخشد، رتبه ششم را از نظر درخشندگی در قوس دارد ( زتا). اگر از این ستاره ۱.۵ درجه ای به جنوب بیایید، خوشه کروی M۵۴ دیده می شود.
اگر می خواهید، زیباترین خوشه کروی تابستان را ببینید، کافیست ۲ درجه ای از لاندا قوس به شمال حرکت کنید، تا خوشه کروی M۲۲ را ببینید، در دوربین های دوچشمی توپ گرد و محوی است، ولی اگر با تلسکوپی متوسط به تماشایش بنشینید، از دیدن ستاره های کم نور آن نفستان در سینه حبس می شود.
لاندا قوس، همچنین می تواند راهنمای مناسبی برای یافتن خوشه کروی M۲۸ باشد، که در .۵ درجه غربی اش قرار دارد.
اگر از این جا حدود ۴.۵ درجه به غرب بیایید، غوغایی برپاست، سحابی پرنور مرداب(M۸ ) به همراه ستاره هایی در اطراف و بالاتر از آن سحابی سه تکه(M۲۰ ) و خوشه باز M۲۱ به زیبایی دیده می شوند. سحابی مرداب با چشم غیر مسلح به آسانی دیده می شود. اگر از این مجموعه ۴ درجه ای به شمال بروید، خوشه باز M۲۳ در میدان دید ابزار رصدی تان قرار می گیرد، سعی کنید در رصد این خوشه ها از دوربین دوچشمی یا بزرگنمایی کم استفاده کنید، تا کل خوشه و زمینه تقریباً تاریک اطراف به خوبی دیده شوند.
با چشم غیر مسلح، در شمال مرداب تکه ای درخشان و ابر مانند دیده می شوند، که با نام M۲۴ در فهرست مسیه ثبت شده است، ولی M۲۴ فقط ابرستاره ای است، که نمی توان از آن به عنوان سحابی یا خوشه مستقل نام برد. اما این مجموعه در دوربین دوچشمی بسیار زیبا دیده می شود. در ۲.۵ درجه ای این ابر، M۲۵ دیده می شود، خوشه ای باز که طراحی از آن به خاطر شکل زیبایش خالی از لطف نیست. به سراغ ابرمان می رویم! اگر به یک درجه ای شمال آن نگاه کنید، M۱۸ را می بینید، که با شکل فشرده اش در میان انبوه ستاره ها و سحابی ها، همچون جواهری زیبا دیده می شود. اما در ۰.۵ درجه ای شمال این خوشه باز، سحاب شگفت انگیز قو یا امگا(M۱۷ ) با طرح زیبایی دیده می شود. اگر با دوربین دوچشمی رصد کنید یا بزرگنمایی کم تر از ۵۰ باشد، منظره ای باورنکردنی را می توانید ببینید! سحابی قو به همراه سحابی عقاب(M۱۶) و انبوهی از ستاره های اطراف و پخش شده در میان سحابی. اگر دقت کنید، جزییات بی نظیری را در عقاب می توانید تشخیص دهید.

سپر-سهم-عقاب-مار افسای-روباه

در ادامه این سفر رویایی، وارد قلمرو سپر می شویم، اگر از آلفا سپر به سمت شرق حرکت کنیم به ستاره دلتا از قدر ۴.۵ می رسیم، و اگر نصف این فاصله را امتداد دهیم، خوشه باز و کم نور M۲۶ از قدر ۸ در تضاد کم با زمینه اطراف ظاهر می شود. برای دیدن خوشه غاز وحشی(M۱۱ ) از ۳ ستاره پایینی عقاب که کمانی را ایجاد کرده اند، کمک بگیرید. اگر ستاره پایینی را به جنوب و در حدود ۱ درجه ادامه دهید، به آرایشی ذوزنقه ای از ستاره ها می رسید، که M۱۱ در کنار این ذوزنقه می درخشد، M۱۱ خوشه ای باز ولی بسیار فشرده است، که در بزرگنمایی های ۵۰ به بالا، جزییاتش را نشان می دهد.
از اینجا به محدوده راه کاهکشان در شمال حوا می رویم، که خوشه باز و پراکنده ی IC ۴۶۶۵ را پوشش داده است، خوشه ای که در شمال بتا حوا به روشنی دیده می شود.
صورت فلکی عقاب، اجرام روشن و پرنوری ندارد، پس به محدوده روباهک و تیر می رویم، صورت فلکی تیر متشکل از ستاره هایی از قدر ۳.۵ و ۴ است. و به همین خاطر ستاره های تشکیل دهنده پیکر تیر به آسانی، در زمینه راه شیری قابل تشخیص اند. اگر دقت کنید فرم M مانند صورت فلکی روباهک را نیز می توانید تشخیص دهید.اگر دقت کنید، در این محدوده می توانید ابر مه آلودی را ببینید، که به آسانی از مناطق نه چندان تاریک نیز دیده میشود. این جرم مه آلود که اولین بار عبدالرحمان صوفی رازی موفق به دیدنش شد، امروزه با نام خوشه صوفی یا چوب لباسی شناخته می شود. آرایه چوب لباسی مانند این خوشه به وضوح در منظریاب تلسکوپ دیده می شود. جرمی که فاصله ستاره های آن از هم زیاد است، و به عنوان یک خوشه باز شناخته نمی شود! پس شاید بتوان نام صورت فلکی را بر آن گذاشت.
تیر همچنین میزبان خوشه کروی M۷۱ نیز هست، خوشه کروی که در میان خط واصل ستاره های گاما و زتا تیر قرار دارد. ستاره های این خوشه به آسانی با تلسکوپی کوچک تفکیک می شوند.
اما جنجالی ترین، جرم این ناحیه از آسمان، یک سحابی سیاره نماست، پوسته ای گازی که دور کوتوله ای سفید را در مرکز فرا گرفته است. اگر از دلتا تیر به ستاره زتا خطی فرضی به سمت شمال بکشید، در فاصله حدود ۵ درجه ای از این دو می توانید، M۲۷ را ببینید! این جرم جذاب در اسمانی تاریک با ابزاری متوسط به رنگ سبز آبی دیده می شود، که ملاک اصلی برای دیدن این مشخصه، داشتن یک جفت چشم قوی است!
راه کاهکشان در شمال آسمان از صورفلکی دجاجه، چلپاسه، قیفاووس و ذات الکرسی نیز می گذرد، که گشت و گذار در این نواحی نیز خالی از لطف نیست.

ماه

دهمین دوره سراسری رؤیت هلال ماه

دهمین دوره سراسری رؤیت هلال ماه در ایران با محوریت هلال رمضان و شوال ۱۴۲۸در مرکز نجوم آستان مقدس حضرت عبدالعظیم (ع) واقع در شهرری برگزار می شود.

تحریریه نجوم

دهمین دوره سراسری رؤیت هلال ماه در ایران با محوریت هلال رمضان و شوال ۱۴۲۸در مرکز نجوم آستان مقدس حضرت عبدالعظیم (ع) واقع در شهرری برگزار می شود.

زمان و ساعت برگزاری: جمعه ۲۶ امرداد ۱۳۸۶،  ۸ صبح الی ۱۹ بعد از ظهر

دبیر برگزاری: حجت الاسلام و المسلمین محمد تقدیری
مدرسین دوره: مهندس سید قاسم رستمی، علی ابراهیمی سراجی، محمد حسین الماسی، امیر حسین ابوالفتح و کاظم کوکرم

مباحث این دوره:

- آشنایی و آموزش فرهنگ اصطلاحات رویت هلال

- روش های پیش بینی و تعیین رویت پذیری هلال

- آشنایی با معیار های موجود در رابطه با رویت هلال

- تجارب رصدی و آشنایی با نرم افزار های اختصاصی رویت هلال

- کارکرد با تلسکوپ های GoTo دار و انواع دوربین های دوچشمی

مدارک ثبت نام:
یک قطعه عکس، کپی شناسنامه، رزومه تحصیلی و علمی به همراه پرداخت مبلغ ۱۰.۰۰۰ تومان بابت هزینه های ثبت نام، پذیرایی ناهار و جزوات مربوطه ( مبلغ فوق بایستی به حساب ۱۲۰۰ بانک ملی ، شعبه بازار بزرگ شهرری به نام آستان مقدس حضرت عبدالعظیم واریز و فیش آن بهمراه مدارک ارسال و یا تحویل حضوری داده شود.)

اطلاعات بیشتر:
علاقمندان جهت کسب اطلاعات بیشتر از شرایط و نحوه حضور در کارگاه می توانند با شماره تلفن [phone] تماس و یا به آدرس شهرری ، آستان مقدس حضرت عبدالعظیم الحسنی، دانشکده علوم حدیث ، مرکز نجوم مراجعه نمایند.

منبع: وبگاه رسمی گروه غیر حرفه ای رویت هلال

تصاویر به یاد ماندنی

سلام

امرز یکی از سایت های فوق العاده رو

به شما دوستان معرفی می کنم

http://www.jpl.nasa.gov/wallpaper/index.cfm

دوستداشتنی ترین سحابی

                         
                   Orion Nebula
                  More info

                                          800x600

                                                            1024x768

                                                                           1280x1024

                                                                                             1600x1200

نخستین کارگاه آموزشی

نخستین کارگاه آموزشی نجوم آماتوری یک روزه «سیارات:

 

رصد و ثبت علمی»

ماهنامه ی نجوم مجموعه ی کارگاه های علمی آموزشی نجوم آماتوری را از تابستان امسال آغاز می کند. کارگاه های یک روزه عنوان برنامه ی جدیدی است که طی آن منجمان آماتور و علاقه مندان به نجوم و آسمان می توانند به صورت تخصصی مطالب آموزشی یک حوزه ی خاص از نجوم را در یک روز فرا گیرند.

تحریریه نجوم

ماهنامه ی نجوم مجموعه ی کارگاه های علمی آموزشی نجوم آماتوری را از تابستان امسال(سال ۱۳۸۶) آغاز می کند.
کارگاه های یک روزه عنوان برنامه ی جدیدی است که طی آن منجمان آماتور و علاقه مندان به نجوم و آسمان می توانند به صورت تخصصی مطالب آموزشی یک حوزه ی خاص از نجوم را در یک روز فرا گیرند.

در این کارگاه که روز جمعه ۱۹ امرداد ۱۳۸۶ برگزار می شود، سخنرانی های متنوعی در زمینه های ویژگی ها و روش های رصدی سیارات، ثبت علمی آن ها با تلسکوپ های آماتوری، رصد آن ها با چشم غیر مسلح، عکسبرداری، و معرفی پروژه های علمی بین المللی در این زمینه و... برای منجمان آماتور ایران ارائه می شوند.
سخنرانان این برنامه همکاران تحریریه ی ماهنامه ی نجوم و منجمان آماتور شناخته شده ی ایران اند.
این برنامه از ساعت ۸ صبح با پذیرش شرکت کنندگان آغاز می شود و تا شامگاه که برنامه ی رصدی کوتاهی برگزار می شود، ادامه می یابد.
این برنامه در فرهنگسرای ابن سینا واقع در شهرک غرب، خیابان ایران زمین برگزار خواهد شد.

علاقه مندان جهت ثبت نام می توانند مبلغ ۱۰.۰۰۰ تومان هزینه ی کارگاه (و در صورت درخواست ناهار + ۱.۵۰۰ تومان) را به شماره ی حساب جاری ۲۳۷۳ بانک ملی شعبه شهید بهشتی کد شعبه ۹۰۲ به نام مجله ی نجوم واریز و رسید بانکی را حداکثر تا تاریخ شنبه ۱۳ امرداد به ایمیل [e-mail] یا دورنگار ۸۸۲۷۰۰۲۹ بفرستند.

حتما نام خود را بر روی فیش بانکی قید فرمایید و شماره ی تماس خود، سن، جنسیت، شهر، میزان تحصیلات، میزان تجربه ی نجومی را همرا ایمیل یا دورنگار خود ذکر کنید. همچنین حتما کلمه ی «kargah» را برای عنوان (Subject) ایمیل قید نمایید و در صورت فرستادن دورنگار، بالای برگه قید فرمایید جهت ثبت نام در کارگاه ۱۹ مرداد ماه.

خورشید بدون لکه

خورشید از دید سوهو

 

خورشید بدون لکه

در حال حاضر تقریبا هیچ لکه‌ای روی سطح خورشید وجود ندارد

 

 و این امر نشان می‌دهد فعالیت خورشید به کم‌ترین میزان خود

 

در چند سال اخیر رسیده است.

 

 

در حال حاضر تقریبا هیچ لکه‌ای روی سطح خورشید وجود ندارد و این امر نشان می‌دهد فعالیت خورشید به کم‌ترین میزان خود در چند سال اخیر رسیده است.

خورشید بدون لکه از نگاه فضاپیمای سوهو              

فعالیت خورشید طی یک دوره‌ی ۱۱ ساله از کمینه به بیشینه می‌رسد. در زمان بیشینه٬ فعالیت خورشید به اوج خود می‌رسد٬ لکه‌های آن زیاد می‌شود و طوفان‌های خورشیدی شدیدی اتفاق می‌افتد. در زمان کمینه تعداد لکه‌ها و فعالیت‌های خورشیدی به حداقل می‌رسد.
درحال حاضر تقریبا هیچ لکه‌ای در سطح خورشید مشاهده نمی‌شود و فعالیت آن به حداقل رسیده است. دانشمندان منتظر رصد نخستین لکه‌ها از چرخه‌ی خورشیدی آینده هستند.
http://www.nasa.gov/

منظومه های چهار ستاره ای و سیاراتشان

سیاراتی در منظومه‌های چهارستاره‌ای

یافته‌های جدید تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا نشان می‌دهد در منظومه‌های چهارگانه نیز ممکن است سیاراتی وجود داشته باشد.

اخترشناسان موفق شدند به کمک تلسکوپ فضایی فروسرخ «اسپیتزر»(Spitzer) ناسا٬ قرص های غبار اطراف دو ستاره از یک مجموعه‌ی چهارگانه را بررسی کنند. قرص‌های غبار محل‌هایی برای پیدایش سیارات هستند. آن‌ها داخل این قرص‌ها شکاف‌هایی پیدا کرده‌اند که داخل آن ها خالی از ماده است.
احتمالا عامل پیدایش این شکاف‌ها وجود سیاره‌ای در آن ناحیه است. سیاره‌ای که به کمک نیروی گرانش خود ذرات غبار ناحیه را جاروب کرده و موجب خالی شدن آن از ماده شده است.

تصویری خیالی از منظومه ی چهارگانه HD 98800

 

این منظومه‌ی چهارگانه HD ۹۸۸۰۰ نام دارد و فاصله‌ی آن از ما ۱۵۰ سال نوری است. این چهار ستاره به دو منظومه‌ی دوتایی تقسیم می‌شوند که به دور مرکز جرم خود می‌گردند. فاصله‌ی دو منظومه‌ی دوتایی از هم ۵۰ واحد نجومی است و قرص‌های غبار در اطراف یکی از این دوتایی‌ها قرار دارد. عمر این مجموعه حدود ۱۰ میلیون سال است.

«الیس فورلان»(Elise Furlan) از دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس می‌گوید:"علاوه بر وجود سیاره٬ برهمکنش گرانشی بین ستاره‌ها و قرص‌های غبار نیز می تواند عامل پیدایش این شکاف‌ها باشد. درک کردن تحولات یک منظومه‌ی چهارگانه بسیاز سخت‌تر از چیزی است که در یک منظومه‌ی ساده مانند منظومه‌ی شمسی اتفاق می‌افتاد".
نتایج این تحقیق در نشریه‌ی اخترفیزیک (Astrophysical Journal) چاپ خواهد شد.
http://www.spaceflightnow.com/

 

عکس روز

    عکس روز

                                                           سیاره ای با خورشیدش در

                  منظومه ای خارجی

سیاره شناس ایرانی

 
یک سیاره‌شناس:

«ترافرمینگ» مریخ برای سکونت بشر با روش‌های کنونی

 امکان‌پذیر نیست

نبود دره‌هایی با پهنای کمتر از 100 متر در سطح مریخ از

 معماهای سیاره سرخ است

دانشمندان در جست‌و‌جوی روش‌هایی هستند که بتوانند با «ترافرمینگ» شرایطی مشابه آنچه در زمین وجود دارد را در مریخ ایجاد کنند.

به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دکتر عباس کنگی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود و پژوهشگر مریخ در همایش انجمن نجوم آماتوری با بیان این مطلب اظهار داشت: ایده ترافرمینگ (ایجاد فرم زمینی در مریخ) برای اولین بار در سال 1940 مطرح شد که یک تصور کلی جهت تغییر محیط مریخ و ایجاد شرایط مناسب جهت رشد حیات زمینی بر روی این سیاره است و به عبارت دیگر فرایند ساخت یک سیاره مشابه زمین است که در آن شرایط اقلیمی از جمله درجه حرارت، فشار، ترکیبات گازهای اتمسفر و فراهم کردن آب مایع در آن مورد توجه قرار دارد.

وی در عین حال گفت: تحقیقات اخیر نشان می‌دهد کلاهک قطب جنوب مریخ با یک لایه نازک سطحی از دی اکسید کربن یخ زده پوشیده شده است که با توجه به اینکه برای افزایش درجه حرارت مریخ که از ضرورت‌های «ترافرمینگ» مریخ است به حجم عظیمی از دی اکسید کربن نیاز داریم، این مساله، دورنمای نامناسبی از ترافرمینگ (terraforming) مریخ ارایه می‌کند و به نظر می‌رسد که که تحقق این ایده از طریق روش‌هایی که طی سه دهه اخیر توسط دانشمندان ارایه شده میسر نخواهد بود.

این پژوهشگر مریخ خاطرنشان کرد:نزدیکترین فاصله‌ای که سیاره مریخ با شعاع 3397 کیلومتر با زمین پیدا می‌کند 7/55 میلیون کیلومتر بوده که هر 15 تا 17 سال به این موقعیت خود نسبت به زمین می‌رسد.

دکتر کنگی، فوبوس و دیاموس را دو قمر مریخ معرفی و با اشاره به طبیعت دو گانه در دو نیمکره مریخ تصریح کرد: نیمکره جنوبی با سطحی ناهموار حدود 5 کیلومتر مرتفع تر از نیمکره شمالی است و 97 درصد کراترهای برخوردی ناشی از بمباران بزرگ (9/3 تا 5/4 میلیارد سال قبل) در سطح نیمکره جنوبی مریخ قرار دارد.

وی با بیان اینکه تصاویر ارتفاع سنج لیزری MGS جریان آب را در سطح این سیاره تایید می‌کند، خاطر نشان کرد: نکته بسیار عجیب، عدم وجود دره‌هایی با پهنای کمتر از 100 متر در سطح آن است و وضعیت گیج کننده مناظر مربوط به آب و شرایط اقلیمی گذشته سیاره به صورت یک موضوع بحث انگیز باقی مانده است و برخی دانشمندان عقیده دارند که فوران ناگهانی آب‌های زیر زمینی سبب شکل گیری بسیاری از کانال‌های طغیانی در سطح آن سیاره شده است.

این پژوهشگر با اشاره به این نظر برخی دانشمندان که عقیده دارند مریخ دارای یک ظرفیت بزرگ از سیستم سفره‌های آب زیر زمینی به هم پیوسته است که غالبا طی بمباران بزرگ شکل گرفته‌اند، ابراز عقیده کرد: فوران ناگهانی آب‌های زیر زمینی می‌تواند منشاء برخی از کانال‌های سطح مریخ باشد و تصاویر دریافتی که با فاصله زمانی 7 سال در سطح مریخ تهیه شده است حکایت از آن دارد که در شرایط کنونی بعضی اوقات آب در سطح سیاره سرخ جریان می‌یابد که فوران آبهای زیرزمینی در برخی نقاط سیاره می‌تواند عامل ظهور این پدیده باشد.

به گزارش ایسنا، دکتر کنگی ارتفاع سنج لیزری، طیف سنج جهت شناسایی کانی‌ها، طیف سنج حرارتی، طیف سنج پرتو گاما، مغناطیس سنج و رادیومتر مادون قرمز را از تجهیزات کنونی مستقر در مریخ عنوان و اذعان داشت: طی دو دهه اخیر برنامه فضایی فشرده‌ای برای اکتشاف مریخ در نظر گرفته شده است که شامل افزودن فضاپیماهای مداری، ربات‌های متحرک سطحی، حفاری در سطح سیاره و بازگرداندن نمونه‌های سنگ و خاک به زمین و اعزام انسان در سال 2019 به مریخ است که پرتاب فضاپیمای فونیکس در اواخر مرداد امسال نیز در راستای این برنامه‌ها است.

ماهنامه نجوم ولیزر هایی به ماه

«لیزرهایی به ماه»

در تازه‌ترین شماره «نجوم»

تازه ترین شماره «نجوم»، ماهنامه عمومی اخترشناسی ایران با مطالب متنوع منتشر شد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، «لیزرهایی به سوی ماه» به قلم بابک امین تفرشی، سردبیر نجوم عنوان مقاله اصلی این شماره مجله نجوم است که به بررسی روشی دقیق برای اندازه گیری فاصله تا ماه با کمک لیزر می پردازد.

اخترشناسان با ارسال پرتوهای پرقدرت لیزر به سطح ماه و دریافت بازتاب آنها از بازتابنده‌های ویژه ای که از ماموریتهای آپولو به سطح ماه مانده است، با دقت چند میلی متر فاصله ماه را می سنجند. این اندازه گیریها چنان دقیق است که فیزیکدانان امیدوارند آزمونی جدی برای قوانین شناخته شده گرانش و نظریه نسبیت باشد.

«تیتان آن گونه که امروز می‌شناسیم» به قلم ذوالفقار دانشی نسب به شرح و بررسی نتایج جدید پس از گذشت دو سال و نیم از فرود تاریخی کاوشگر هویگنس بر سطح قمر اسرار آمیز تیتان دومین قمر بزرگ منظومه شمی و تنها قمر دارای جو غلیظ می پردازد.

«دهانه برخوردی تونگوسکا» مقاله ای برای علاقمندان به شهابسنگهاست.

این دهانه برخوردی که در سال 1908 میلادی رخ داده است شناخته شده‌ترین حادثه فضایی ویرانگری است که در دوران مدرن رخ داده است.

بنابر نظریه های رایج شهابسنگ خرده سیاره‌ای عامل این حادثه پیش از رسیدن به سطح زمین منفجر شد؛ بنابراین قاعدتا نباید دهانه‌ای ایجاد کرده باشد؛ اما به تازگی گروهی از پژوهشگران اعلام کردند که دریاچه‌ای در آن نزدیکی ظاهرا حاصل این برخورد ویرانگر با تکه ای از جسم اصلی بوده است.

گزارشی از هفتمین رقابت مسیه ایران عنوان گزارشی است به قلم پوریا ناظمی که به بررسی برگزاری هفتمین رقابت مسیه ایران می پردازد. در این رقابت بهترین رصدگران آسمان از 30 شهر مختلف ایران 20 و 21 اردیبهشت 86 بر بام کاروانسرای تاریخی در دل کویر به رقابت برای رصد زیباترین اجرام اعماق آسمان پرداختند.

ماهنامه نجوم از مهر سال 1370 برای علاقمندان به اخترشناسی و فضا و با هدف ارتقای سطح دانش عمومی ایرانیان و ترویج زیبایی‌های آسمان شب منتشر می‌شود.

برای اطلاعات بیشتر درباره این نشریه و دسترسی به خلاصه مقاله های هر شماره به نشانی WWW.NOJUM.IR مراجعه کنید.

اثبات ریز سیاه چاله ها

قبل از ثبت اولین مطلب

می خوام

 روز پدر رو به همه ی پدر های مهربون

                             و

زحمت کش دنیا تبریک بگویم

                                 روزتون مبارک

     

 سالهاست که دانشمندان در پی اثبات وجود سیاهچاله های ریزی

 هستند که... 

 

 

در قسمتی از کتاب علمی تخیلی  لری نیون  می خوانیم : " گروهی از دانشمندان بر روی مریخ در حال کاوش بودند که در جایی به مجموعه ای از ابزار ارتباطی بیگانگان بر می خورند. یکی از دانشمندان متوجه می شود که سیاهچاله بسیار ریزی درون دستگاه ها وجود دارد که انرژی آنها را تامین می کند. وی دستگاه محدود کننده انرژى سیاهچاله را از کار می اندازد. سیاهچاله از دستگاه ها بیرون آمده و به اعماق مریخ می رود. سپس با نیروی خود مریخ را  منهدم می کند و بعد از آن تهدیدی جدی برای منظومه شمسی به حساب می آید. " آیا این یک داستان علمی تخیلی است ؟ شاید نه. بر طبق تحقیقات یکی از محققان رصدخانه ای در اوکراین جهان در ابتدا می توانسته مملو از این سیاهچاله های کوچک باشد. این موضوع یافته ای جدید نیست. سالهاست که دانشمندان سعی می کنند که با فرضیات خود وجود این سیاهچاله ها را اثبات کنند و حاصل آنها را ماده تاریک بنامند. حتی زمین ما هم می تواند یک سیاهچاله باشد در صورتی که آن را به اندازه 2 سانتیمتر فشرده کنیم ! یک کوه هم می تواند سیاهچاله باشد در صورتی که آنقدر فشرده شود که ابعادی برابر با اتم هیدروژن داشته باشد !    

                                     

چنین عجیب به نظر می آید که در فضا سوراخ و در سوراخ سیاهچاله ها وجود داشته باشند ! طبق نظریه نسبیت عام ، نیروهای گرانشی از خواص فضا هستند. مسئله قابل توجه فقط این نیست که جسمی در فضا وجود دارد بلکه این جسم مشخص کننده هندسه فضای اطرافش می باشد. انیشتین در این مورد می گوید: همیشه عقیده بر این بوده اگر تمام ماده جهان معلوم شود، زمان و فضا باقی می مانند، در حالی که نظریه نسبیت تاکید می کند که زمان و فضا نیز همراه با ماده نابود می گردند. بنابراین ، جرم با فضا ارتباط دارد. هر جسمی باعث می شود که فضای اطرافش انحنا پیدا کند. ما به سختی متوجه چنین انحنایی در زندگی خود می شویم، زیرا با جرم های نسبتا کوچکی سروکار داریم. ولی در میدان های گرانشی بسیار قوی ، مقدار انحنا ممکن است قابل توجه باشد. تعدادی از رویدادهایی که اخیرا در فضا مشاهده شده اند، نشان می دهند که احتمال تمرکز مقادیر جرم در بخش های کوچکی از فضا وجود دارد. اگر ماده ای با جرم معین به اندازه ای متراکم شود که به حجم کوچکی تبدیل گردد و آن حجم برای چنین ماده‌ای بحرانی باشد، ماده تحت تاثیر گرانش خود شروع به انقباض می نماید. با انقباض بیشتر ماده ، فاجعه گرانشی گسترش می‌یابد و آنچه که فرو ریختن گرانشی نامیده می شود، آغاز می گردد. تمرکز ماده در این فرآیند افزایش می یابد و طبق نظریه نسبیت ، انحنای فضا نیز به تدریج بیشتر می گردد. سرانجام لحظه ای فرا می رسد که هیچ پرتوئی از نور ، ذره و نشانه فیزیکی دیگر نمی تواند از این قسمت که دچار فروریختن جرم شده ، خارج گردد. این جسم به عنوان سیاهچاله شناخته شده است. شعاع جسم در حال فرو ریختن که به یک سیاهچاله تبدیل می گردد، شعاع گرانشی نامیده می شود. همانطور که گفته شد این شعاع برای زمین 2 سانتیمتر و برای یک کوه به اندازه ابعاد اتم هیدروژن است. تحقیقات درباره این سیاهچاله های ریز ادامه دارد.