برساووش و بارش شهابیش

این خبر را دوباره زدم تا فراموش نشه دوشنبه ی دو هفته ی آینده را در آسمان سیر کنید با شهاب ها بزرگترین بارش شهابی دوشنبه ی ۲۲ مرداد ماه است بارش شهابی برساووشی از دست ندهید بهترین عکاسان و منجمان این شب را با بیداری و خیره به آسمان جشن می گیرند با آرزوی موفقیت و آسمانی صاف برای شما دوستان

این تاریخ را در تقویم خود علامت بگذارید: یکشنبه 21 مرداد. کنار آن بنویسید  «تمام شب» و «شهابها». کاغذ را روی یخچال بچسبانید تا در دید شما باشد  و بارش شهابی برساووشی سال 1386 را فراموش نکنید. بیل کوک (Bill Cooke) از دفتر محیطی شهابسنگها متعلق به ناسا در مرکز پروازهای فضایی مارشال می گوید: «نمایش بزرگی در پیش داریم. ماه در21 مرداد نو است؛ یعنی آسمانی تاریک ، بدون مهتاب و پر از شهاب خواهیم داشت.» او در مورد تعداد شهابها حدس می زند یک یا دو شهاب در دقیفه در اوج بارش خواهیم داشت.   شرح تصویر: عکس یک آذرگوی که در 21 مرداد 1385 توسط پیر مارتین (Pierre Martin) از آرنپریور، انتاریوی کانادا گرفته شده است. منبع بارش شهابی برساووشی، دنباله دار swiff-tuttleاست . اگرچه دنباله دار هیچ جای نزدیک به زمین نیست، دم دنباله دار مدار زمین را قطع می کند. ما هر سال در ماه آگوست (مرداد-شهریور) از درون آن عبور می کنیم. ذرات ریز با جو زمین با سرعت  132000 مایل در ساعت  (212433 کیلومتر بر ساعت) برخورد می کنند. در این سرعت حتی یک ذره کوچک از غبار هم هنگام از هم پاشیدن، خط روشنی از نور یا همان شهاب تولید می کند. از آنجا که شهابهای دنباله دار swiff-tuttle از صورت فلکی برساووش خارج می شوند، به آن بارش برساووشی گویند. توجه: در ادامه متن همه زمانه زمانهای محلی هستند؛ 9 شب یعنی 9 شب به وقت محلی که در آن زندگی می کنید. نمایش بین ساعت 9 و 10 شب یکشنبه 21 مرداد هنگامیکه برساووش از شمال شرق طلوع می کند آغاز می شود. این زمانی است که باید به زمین خراشهای (Earth grazer) برساووشی نگاه کرد– شهابهایی که از افق می رسند و مانند سنگی که روی سطح یک دریاچه می پرد، به فراز جو می روند-. کوک می گوید: « زمین خراشها بلند، کند و رنگی هستند. آنها از زیباترین شهابها می باشند.» او می گوید که شاید در یک ساعت تماشا حداکثر تعداد کمی از آنها را  ببینید، اما دیدن حتی یکی از آنها می تواند تمام طول شب را با ارزش کند. هرچه شب پیش می رود، برساووش بالاتر آمده و نرخ بارش شهابها به تعداد زیادی افزایش می یابد. در ساعت 2 صبح دوشنبه 22 مرداد چند دوجین از شهابها در هر ساعت ممکن است از آسمان عبور کند. اوج بارش در نزدیکی های طلوع خورشید رخ می دهد که در آن نرخ بارش ممکن است به بیش از یک شهاب در دقیقه برسد. کوک برای رسیدن به بهترین نتیجه توصیه می کند: « از نورهای شهر دور شوید. درخشانترین شهابها در شهر نیز دیده می شود، اما شهابهای کم نورتر فقط در خارج شهر قابل رویت هستند. زمان مناسبی است تا به خارج شهر بروید.» شرح تصویر: آسمان شرقی قبل از طلوع خورشید دوشنبه 22 مرداد 1386 و این هم یک جایزه : درست زیر برساووش، مریخ در صورت فلکی ثور مانند یک ستاره سرخ پرنور می درخشد. بسیاری از شهابهایی که در 21 و 22 مرداد می بینید درست از پشت آن عبور می کنند. شاید متوجه شوید که چشم برداشتن از مریخ سخت است و به دنبال کردن شهابها نپردازید. چیزی مسحور کننده درباره مریخ وجود دارد، شاید رنگ قرمز و یا این واقعیت که مانند یک ستاره چشمک نمی زند. شما به مریخ خیره می شوید و آن هم به شما. زمین و مریخ در دسامبر 2007 به فاصله نزدیکی از هم می رسند، ناسا از این  مزیت سود برده و ماموریت جدیدی را به مریخ آغلز می کند: فضاپیمای فونیکس در سرزمینهای شمالی فرود می آید. در آنجا خاک مریخ را حفر کرده و لایه های خاک ویخ را کاوش می کند و علاوه بر چیزهای متنوع، به دنبال ناحیه ای قابل سکونت برای موجودات میکروبی اولیه می گردد. پنجره پرتاب در روز  12 مرداد  (سوم آگوست) باز می شود ، بنابراین در زمان بارش شهابی برساووشی، فونیکس ممکن است با سرعت به سمت سیاره سرخ در حرکت باشد. تاریخ فرود : بهار 2008. در ساعت چهار صبح چیزی است که درباره آن فکر کنید: در حالیکه مریخ از شرق طلوع می کند، شهابها از آسمان عبور می کند و نسیم در لباس شما به صدا در می آید. شاید لازم باشد که بار دیگر این تاریخ را در تقویم خود علامت بگذارید. دنباله دار Swiff-tuttle  آخرین بار در سال 1862 مشاهده شد. مدار آن محاسبه و دوره تناوب آن حدود 120 سال بدست آمد. پیش بینی می شد که این دنباله دار در سال 1982 باز گردد، اما چنین نشد. به همین دلیل تصور می شد که این دنباله دار متلاشی شده باشد. این دنباله دار مجدداً در سال 1992، یعنی 10 سال بعد از زمان مورد انتظار رصد شد. دنباله دار Swiff-tuttle  آخرین بار در سال 1862 مشاهده شد. مدار آن  محاسبه و دوره تناوب آن حدود 120 سال بدست آمد. پیش بینی می شد که این دنباله دار در سال 1982 باز گردد، اما چنین نشد. به همین دلیل تصور می شد که این دنباله دار متلاشی شده باشد. این دنباله دار مجدداً در سال  1992، یعنی 10سال بعد از زمان مورد انتظار رصد شد.